"If we don't change, we don't grow. If we don't grow, we aren't living." - Gail Sheehy.

Lieve mensen,
 
Nou ben ik totaal niet het spirituele, diep-dekende, inspirerende type, maar de afgelopen dagen hebben mij meer inzicht gegeven in de armoede die er heerst in Amerika. De andere kant van 'the American Dream'. Dit blog is natuurlijk niet echt niet bedoeld om Amerika af te kraken of een hele nieuwe revolutie te starten maar ik ben begonnen met bloggen om over mijn ervaringen te vertellen en dit is, voor mij, een bijzondere ervaring.

Afgelopen donderdag hebben we (Nancy en Kris, Melanie, Neil en ik) een dagje Detroit gedaan. Melanie is Nancy's beste vriendin en Neil is Kris' goede vriend uit zijn studententijd. Neil kwam s'morgens erg vroeg aan en om 07.00 uur zaten Kris en ik al in de auto om hem op te halen op het vliegveld. Na een ontbijt in een knus restaurant zijn we naar het Henry Ford Museum in Detroit gegaan en voegden we weer samen met Nancy en Melanie. Het museum was erg leuk, het ging niet alleen om Ford auto's maar er was een hele expositie over de geschiedenis van Amerika en hoewel ik het niet had verwacht, vond ik het heel interessant omdat zo'n beetje het hele hoofdstuk over Amerika dat op het eindexamen geschiedenis getest werd, veel meer tot leven kwam. Melanie geeft les in English en American History op de basisschool dus ze wist heel veel te vertellen over elk tijdvak waarin we waren en dat was wel heel gaaf. Na het museum zijn we naar Detroit gereden om de Detroit Tigers aan te moedigen tijdens een baseball wedstrijd. Toen we Detroit in kwamen rijden werd me al snel genoeg duidelijk hoe arm deze stad was. Heel veel leegstaande, verlaten, verwoeste gebouwen en hele kolonies zwervers. Het duurde een tijdje tot we een parkeerplek vonden en uiteindelijk lukte het, recht voor het 'American veteran centre'. Zodra we de auto uitstapte kwamen er mensen op ons af voor geld, sommige mensen huilden zelfs van de honger of pijn omdat ze geen geld hadden voor medicijnen. Mensen van opa en oma's leeftijd...Ik was erg geshockt want deze mensen wonen op straat en hebben niks en dan kom overgevlogen vanuit Nederland terwijl de meeste mensen daar nog nooit hebben gevlogen..

Na de wedstrijd legde Melanie mij wat meer uit over het onderwijssysteem in Amerika. Melanie geeft les op een school in New Harlem waar de werkeloosheidsgraad heel hoog is en er veel racisme is. Omdat de mensen niet genoeg geld hebben om hun kind op schoolreisje te laten gaan, of te laten deelnemen in de graduation ceremony, betalen een groepje leraren dat voor de kinderen van hun salaris. En dan zit ik te bedenken welke studie ik wil doen en een van de dingen waar ik naar kijk is of het wel goed verdiend en of ik wel ongeveer evenveel verdien als mijn ouders zodat ik mijn leventje zo voort kan zetten, terwijl de meeste van die kinderen niet eens de kans hebben om te studeren..

Ik heb absoluut geleerd van deze dag om niet alles maar gewoon te vinden en het heeft mijn ogen zeker weten een beetje geopend. Ik zie het echt als iets speciaals dat ik in een host family ben geplaatst die zelf erg breed georiënteerd zijn maar zich ook omringen met mensen die mij weer wat anders over Amerika kunnen leren. Alhoewel ik liever niet had gewild dat dit iets zou zijn waar ik over zou kunnen leren, ben ik blij dat ik ook deze kant van the American Dream heb kunnen zien.

Liefs, 
Danielle.